Γνωρίζατε ότι το γκι, ένα από τα πιο ρομαντικά σύμβολα των Χριστουγέννων , είναι στην πραγματικότητα ένας τύπος παράσιτο ; Σωστά. Σαρώνει πολλά από τα καθημερινά θρεπτικά συστατικά του από το φλοιό των ξενιστών στα οποία ζει, προκαλώντας ανώμαλες αναπτύξεις γνωστές ως «μάγισσες σκούπες» που παραμορφώνουν τα κλαδιά του ξενιστή και θέτουν σε κίνδυνο την αναπαραγωγική του υγεία. Όχι η πιο ερωτική ιστορία, αυτό είναι σίγουρο. Ωστόσο, υπάρχει καλός λόγος για τον οποίο εμείς κρεμάστε το γκι τα Χριστούγεννα , και έχει να κάνει τόσο με την επιστήμη όσο και με κάποια πολύ ανθεκτική λαογραφία , που εκτείνεται σε χιλιάδες χρόνια και πολλαπλούς πολιτισμούς.
Ενώ τα γυμνά επιστημονικά στοιχεία του γκι μπορεί να κάνουν το δέρμα σας να σέρνεται, είναι απαραίτητο να κατανοήσετε πραγματικά το φυτό. Όπως ίσως έχετε ακούσει, το γκι είναι δηλητηριώδες , και όταν τα πουλιά τρώνε τα μούρα του, τείνουν να εκκρίνουν γρήγορα τον κολλώδη σπόρο, ο οποίος είναι πιθανό να προσγειωθεί στο κλαδί του δέντρου στο οποίο στη συνέχεια κάθονται. Ο σπόρος κολλά στη συνέχεια στο δέντρο, επιτρέποντας ενδεχομένως να βλαστήσει τον επόμενο χρόνο.
Στην πραγματικότητα, το ίδιο το όνομα «γκι» ρίχνει φως στη φυσιολογία του φυτού: Όταν αναλύετε τον αρχικό όρο— Μισλτάν - σου μένουν με δύο λέξεις, γκι, που σημαίνει «κοπριά» και Έτσι , που μεταφράζεται σε «κλαδί», σύμφωνα με Η Washington Post .
Για να δείτε το γκι πιο συμβολικά, Ρομπ Νταν του Σμιθσόνιαν σημειώνει το περιοδικό: «Το γκι είναι ένα μέτρο για το πόσα από τα φρούτα στην καθημερινή μας ζωή, είτε είναι κυριολεκτικά είτε εικονιστικά, εξαρτώνται από άλλα είδη. Εξαρτάται από το γκι για παράδοση. Και εξαρτάται από το δέντρο και το πουλί του, όπως εξαρτάται από χιλιάδες είδη οι ίδιοι… οι καλλιέργειες μας, οι δικές μας χριστουγεννιάτικα δέντρα και πολλά άλλα. '
Σίγουρα, τα περιττώματα πουλιών και οι κολλώδεις σπόροι δεν ακούγονται σαν συστατικά ενός κλασικού ρομαντισμού, αλλά μια μυθολογική άποψη ρίχνει ένα διαφορετικό φως στο ανθεκτικό και παρεξηγημένο φυτό. Η σχέση του γκι με τη ζωτικότητα και την καλή υγεία είναι τουλάχιστον τόσο παλιά όσο οι αρχαίοι Έλληνες, που το θεώρησαν ως κάτι πανάκεια , σύμφωνα με Ιστορία.com . Αργότερα, ο αρχαίος Ρωμαίος φυσιοδίφης Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος περιέγραψε την αποτελεσματικότητά του στη θεραπεία των ελκών, της επιληψίας και της έκθεσης σε ορισμένα δηλητήρια.
Εκτός από τις θεραπευτικές του ιδιότητες, το γκι χρησιμοποιήθηκε ως βοήθημα στην αναπαραγωγή, ειδικά από τα κελτικά Druids του πρώτου αιώνα μ.Χ. Θεωρούσαν ότι ήταν σύμβολο ζωντάνια και θα χορηγούσαν το φυτό τόσο σε ζώα όσο και σε ανθρώπους για τη βελτίωση της γονιμότητας.
Ωστόσο, μία από τις κεντρικές ιστορίες σχετικά με το γκι - και αυτό που φαίνεται να συνδέεται άμεσα με τη σύγχρονη κατανόηση της ρομαντικής σημασίας του φυτού - προέρχεται από Νορβηγική μυθολογία . Σύμφωνα με τη λαογραφία, ο θεός Baldur, εγγονός του Thor, ονειρεύτηκε τον θάνατό του. Πιστεύοντας ότι το όνειρο είναι προφητεία, η μητέρα του Baldur, Frigg, προσπάθησε να το αποτρέψει από το να γίνει πραγματικότητα - κάνοντας όλα τα φυτά και τα ζώα να ορκιστούν ότι δεν θα έβλαπτε τον γιο της. Αλλά ο Frigg απέτυχε να εξασφαλίσει έναν όρκο από το γκι, και χωρίς καθυστέρηση, ο θεός απατεώνων Loki δημιούργησε ένα βέλος από το φυτό, το οποίο στη συνέχεια χρησιμοποίησε για να σκοτώσει τον Baldur. Στη συνέχεια, αφού ο πεσμένος θεός θρηνήθηκε από τον λαό του, ο Baldur αναστήθηκε, εμπνέοντας τον Frigg να κηρύξει το γκι σύμβολο αγάπης και να κάνει έναν όρκο ότι θα φιλούσε όλους εκείνους που πέρασαν κάτω από αυτό.
Αν και δεν είναι σαφές πώς το γκι άρχισε να συνδέεται με τα Χριστούγεννα συγκεκριμένα, αγρότης Μπράιαν Μπαρθ του Smithosonian υποστηρίζει ότι «έχει νόημα ότι το γκι, με το αειθαλές φύλλωμά του και τα ελκυστικά κόκκινα μούρα, θα έφερνε στο εσωτερικό ως διακόσμηση κατά τους άγονους χειμερινούς μήνες, όπως κάνουν οι άνθρωποι με κλαδιά έλατου και κλαδιά ελαιόπρινου».
Αν λοιπόν τυχαίνει να περπατήσετε κάτω από ένα γκι αυτήν την περίοδο των διακοπών, ξέρετε ότι αυτό δεν είναι μόνο μια άλλη καινοτομία, αλλά μια πολύ παλιά τελετουργία!
