Στη σημερινή εποχή, η 9 έως 5 εργάσιμη ημέρα γίνεται γρήγορα ξεπερασμένη, κυρίως χάρη στην τεχνολογία. Η ικανότητα εργασίας από οπουδήποτε έχει τα μειονεκτήματά της— κυρίως, η άνοδος του «εργαστηρίου εργασίας» - αλλά το σημαντικότερο είναι ότι σας δίνει τη δυνατότητα να ολοκληρώσετε τη δουλειά σας χωρίς να είστε συσσωρευμένοι σε έναν θάλαμο με φθορισμό. Αυτό είναι σίγουρα καλό, δεδομένου ότι μελέτες έχουν δείξει ότι δουλεύουν έξω Ο περιορισμός ενός χώρου γραφείου κάνει τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους και έχει μερικά σημαντικά οφέλη για την υγεία .
Μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι άτομα που είναι αυτοαπασχολούμενοι τείνουν να είναι πιο ικανοποιημένοι με τη ζωή τους παρά το άγχος του να μην έχουν καθορισμένο μισθό, κυρίως χάρη στην ευελιξία των προγραμμάτων τους. Εάν έχετε μια δουλειά που επιβάλλει πολλές αλληλεπιδράσεις με άλλα άτομα, τότε η διατήρηση ενός καθορισμένου προγράμματος έχει νόημα, καθώς πρέπει να ορίσετε συναντήσεις σε μια αμοιβαία βολική ώρα. Αλλά αν αξιολογείτε κυρίως με βάση την παραγωγή σας, πόσο γρήγορα και με ικανοποίηση ολοκληρώνετε ένα έργο είναι πολύ πιο σημαντικό από ό, τι όταν το κάνετε και αν σας παίρνει οκτώ ώρες ή τέσσερις. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ένα πρόγραμμα 9 έως 5 δεν έχει νόημα και κυρίως ενθαρρύνει τους υπαλλήλους να καθυστερήσουν τον φόρτο εργασίας τους, καθώς δεν υπάρχει προφανής ανταμοιβή για την ολοκλήρωση κάτι νωρίτερα.
Από πού προήλθε ακόμη και η παλιά 9 έως 5 εργάσιμη ημέρα; Γιατί δεν ήταν 7 έως 3 ή 10 έως 6;
Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι η 9 έως 5 εργάσιμη ημέρα παρουσιάστηκε στην πραγματικότητα από τη Ford Motor Company τη δεκαετία του 1920 και έγινε τυποποιημένη από ο νόμος περί δίκαιων εργασιακών προτύπων το 1938 ως τρόπος προσπάθειας περιορισμού της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στο εργοστάσιο. Όμως, πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν την ιστορία πίσω από το γιατί ενεργούμε σαν να είναι λογικό να πληρώνουμε άτομα με βάση το χρόνο που περνούν στο γραφείο σε αντίθεση με τον πραγματικό όγκο εργασίας που παράγουν.
Στην πραγματικότητα, η έννοια των χρεώσιμων ωρών δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1950 με σκοπό την αύξηση των μισθών των δικηγόρων, των οποίων ο βαθμός αμοιβής δεν ταιριάζει με εκείνους των γιατρών. Το 1958, ένα άρθρο της ΑΒΑ υποστήριξε ότι , επειδή οι πληρεξούσιοι πληρώθηκαν με σταθερή αμοιβή για τις υπηρεσίες τους, δεν έλαβαν αρκετά χρήματα σε αντάλλαγμα για όλη την ώρα που αφιερώνονταν με τους πελάτες τους. Η έννοια των χρεώσιμων ωρών προέκυψε ως ένας τρόπος με τον οποίο οι δικηγόροι μπορούν να βγάλουν λεφτά από κάθε λεπτό που πέρασαν δουλεύοντας και μέχρι τη δεκαετία του 1970, η προσέγγιση είχε γίνει ο κανόνας.
Οι δικηγορικές εταιρείες άρχισαν γρήγορα να συνειδητοποιούν ότι θα μπορούσαν να βγάλουν πολύ περισσότερα χρήματα κάνοντας τους υπαλλήλους τους να εργάζονται περισσότερες ώρες. Το 1958, οι δικηγόροι αναμενόταν να εργάζονται περίπου 1300 ώρες ετησίως, κάτι που μεταφράζεται σε περίπου 27 ώρες την εβδομάδα. Σήμερα, πολλές από τις ποσοστώσεις είναι τόσο υψηλές όσο 2200 ώρες ετησίως, που σημαίνει περίπου 45 ώρες την εβδομάδα.
Αυτή η προσέγγιση time-is-money πυρπολήθηκε γρήγορα με άλλες βιομηχανίες, και γι 'αυτό ζούμε ακόμα σε έναν κόσμο στον οποίο αξιολογούμε σε μεγάλο βαθμό έναν υπάλληλο σχετικά με τον χρόνο που περνούν καθισμένοι στα γραφεία τους. Το πρόβλημα, φυσικά, είναι ότι σε μισθούς θέσεις, στην πραγματικότητα δεν πληρώνεστε για το χρόνο που ξοδεύετε στη δουλειά. Έτσι, οι υπάλληλοι αισθάνονται πιεσμένοι να μείνουν αργά για να δείξουν στα αφεντικά τους ότι έχουν δεσμευτεί για τη δουλειά τους.
Υπό αυτήν την έννοια, η ειρωνεία της σύγχρονης εργάσιμης ημέρας είναι ότι τώρα έρχεται σε αντίθεση με τον αρχικό του σκοπό, που ήταν η εξάλειψη της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Πολλοί από τους φίλους μου έρχονται στο γραφείο στις 9 π.μ. και δεν φεύγουν μέχρι αργά το βράδυ επειδή θέλουν να εντυπωσιάσουν το αφεντικό τους και να απαντήσουν σε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που στέλνει ο εργοδότης τους, ανεξάρτητα από το αν έρχεται κατά τη διάρκεια των ωρών εργασίας, με αποτέλεσμα σε μια νέα γενιά ανθρώπων που αισθάνονται κάπως δυσαρεστημένοι, υπερβολικοί εργαζόμενοι και αμειβόμενοι.
Υπάρχουν ενέργειες που λαμβάνουν τα κράτη προκειμένου να περιορίσουν αυτήν την τάση. Τον Μάρτιο, η Νέα Υόρκη εισήγαγε ένα νομοσχέδιο που θα καθιστούσε πραγματικά παράνομο για τις επιχειρήσεις να επικοινωνούν με υπαλλήλους εκτός των ωρών γραφείου.
«Υπάρχουν πολλοί νέοι Υόρκηι εκεί έξω που δεν ξέρουν πότε ξεκινά η εργάσιμη ημέρα τους ή πότε τελειώνει η εργάσιμη ημέρα τους, γιατί είμαστε όλοι τόσο συνδεδεμένοι με τα τηλέφωνά μας» Ραφέλ Εσπίν , είπε στο μέλος του συμβουλίου του Μπρούκλιν που παρουσίασε το νομοσχέδιο WCBS . «Μπορείτε ακόμα να εργαστείτε, μπορείτε ακόμα να μιλήσετε με το αφεντικό σας, αλλά αυτό απλά λέει ότι, όταν αισθάνεστε ότι έχετε φτάσει στο σημείο βρασμού και δεν μπορείτε να το κάνετε πια, μπορείτε να αποσυνδέσετε και να αποσυμπιέσετε για Για λίγο.'
Επιπλέον, άλλες χώρες πειραματίζονται με να ενθαρρύνουν τους υπαλλήλους τους να ολοκληρώσουν τη δουλειά τους πιο γρήγορα προκειμένου να έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Τον Ιούλιο, μια εταιρεία της Νέας Ζηλανδίας προσπάθησε να μειώσει την εβδομάδα εργασίας των υπαλλήλων τους από 40 ώρες την εβδομάδα σε 32 και διαπίστωσε ότι το νέο πρόγραμμα έκανε τους υπαλλήλους τους πιο παραγωγικούς και παρακινημένους.
«Οι επόπτες είπαν ότι το προσωπικό ήταν πιο δημιουργικό, η παρουσία τους ήταν καλύτερη, ήταν εγκαίρως και δεν έφυγαν νωρίς ή έκαναν μεγάλα διαλείμματα», δήλωσε ο Jarrod Haar, καθηγητής ανθρώπινου δυναμικού στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Ώκλαντ. είπε Οι Νιου Γιορκ Ταιμς . «Η πραγματική δουλειά τους δεν άλλαξε όταν το έκανε σε τέσσερις ημέρες αντί για πέντε».
Η Σουηδία πειραματίζεται επίσης με εφαρμογή μικρότερων ημερών εργασίας με εξαιρετικά αποτελέσματα. Και μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσαν ότι ενώ το 40 τοις εκατό των Αμερικανών ενηλίκων εργάζονται 50 ώρες ή περισσότερο την εβδομάδα, γενικά ξοδεύουν μόνο περίπου 3 ώρες την ημέρα κάνοντας πραγματική δουλειά, οδηγώντας τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι «οι περικοπές ωρών θα μπορούσαν να βελτιώσουν την παραγωγικότητα στις ΗΠΑ, αρκεί οι εταιρείες να εγκαταλείψουν η 8ωρη νοοτροπία. '
Εάν είστε εργοδότης, αξίζει σοβαρά να επανεξετάσετε εάν η αξιολόγηση του υπαλλήλου σας με βάση το πόσο χρόνο ξοδεύει στα γραφεία του είναι πραγματικά ωφέλιμο για την οικονομική ανάπτυξη της εταιρείας σας. Και αν είστε υπάλληλος, αξίζει να συζητήσετε αυτά τα γεγονότα με τον εργοδότη σας για να αυξήσετε την παραγωγικότητά σας. Και για περισσότερη επιστημονική έρευνα για το πώς η σύγχρονη εργάσιμη ημέρα επηρεάζει την ψυχική μας υγεία, ρίξτε μια ματιά Γιατί πρέπει να παίρνετε πάντα όλες τις ημέρες των διακοπών σας .
Για να ανακαλύψετε πιο εκπληκτικά μυστικά για να ζήσετε την καλύτερη ζωή σας, Κάντε κλικ ΕΔΩ για να εγγραφείτε στο ΔΩΡΕΑΝ καθημερινό ενημερωτικό δελτίο μας!
