Όταν η κόρη μου ήταν ενάμισι χρονιά, εισήχθη στο νοσοκομείο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για μια σοβαρή λοίμωξη που θα απαιτούσε χειρουργική επέμβαση. Και φώναξα Πολύ. Αλλά όχι μόνο επειδή ανησυχούσα για αυτήν - γιατί έπρεπε να πάω σε ένα πάρτι εκείνο το βράδυ.
Δεν σας κατηγορώ ότι σκέφτεστε αυτήν τη στιγμή, «Αυτό είναι φοβερό. Τι είδους γονέας θα ανησυχείτε για ένα πάρτι υπό αυτές τις συνθήκες; ' Και έχεις δίκιο Ήταν εγωιστικό, κοντόφθαλμο, και κάτι που άγχος έφηβος θα τραβήξω, γιατί αυτό ακριβώς ήμουν.
Λίγο πριν γίνω 17, μου έλειπε ένα λεωφορείο και άλλαξε τη ζωή μου για πάντα. Αυτή η βόλτα με λεωφορείο θα με πήγαινε στο Planned Parenthood για μια άμβλωση. Αλλά το ρολόι συνέχισε να χτυπάει και τα λεπτά πέρασαν και το επόμενο πράγμα που ήξερα, ήμουν ακόμα έγκυος .
Δεν ήταν μεγάλη στιγμή αποκάλυψης που με οδήγησε να γίνω έφηβος μαμά . Ήταν μια σειρά μικρών αποφάσεων - μη χρήση προφυλακτικού που δεν ρωτούσε κάποιον, κανέναν, για τα αντισυλληπτικά χάπια που δεν έπιασαν αυτό το λεωφορείο.
Από τη στιγμή που μου έλειπε η περίοδος, έπεσα σκληρά στο πρώτο στάδιο της θλίψης. Διότι αυτό ακριβώς έκανα. Θρηνούσα την απώλεια του ατόμου που νόμιζα ότι ήμουν ολόκληρη η ζωή μου μέχρι εκείνο το σημείο. Ήμουν το έξυπνο κορίτσι που πήρε καλούς βαθμούς και τέλεια βαθμολογία στην τυποποιημένη δοκιμή της Φλόριντα στη 10η τάξη και που δεν προκάλεσε πραγματικά προβλήματα.
Δεν ήμουν ο «έγκυος έφηβος»… μέχρι που ήμουν.
Σάττερκοκ
Εκ των υστέρων, όμως, αυτή η ταυτότητα είχε απομακρυνθεί από μένα για λίγο. Είχα μετακομίσει από μια μικρή πόλη στο Βερμόντ σε μια κολλεγιακή πόλη στη Φλόριντα όταν ήμουν 12 ετών. Ο μπαμπάς μου πέθανε ένα χρόνο αργότερα και η σχέση μου με τη μαμά μου μεταφέρθηκε από σχεδόν ανύπαρκτη σε σχετικά τοξική αρκετά γρήγορα. Ανακάλυψα μεγαλύτερα αγόρια με κακή φήμη και άρχισα να παραμένω σχολείο μαζί τους. Πολύ σύντομα, σταμάτησα εντελώς το σχολείο.
Μέσα από όλες αυτές τις αλλαγές, ωστόσο, ένα πράγμα παρέμεινε: αυτό το περίφημο εφηβικό αίσθημα αήττητου. Θα μπορούσα να αφήσω το σπίτι της μαμάς μου στα 16 και να χαλαρώσω στην πόλη με τον μεγαλύτερο φίλο μου και να χάσω το κατώτερο έτος του γυμνασίου μου και να είμαι ακόμα «το έξυπνο κορίτσι», έτσι;
Αλλά τότε ήταν πέντε εβδομάδες χωρίς χρονικό διάστημα, στη συνέχεια έξι, μετά επτά.
Κάποια στιγμή, είπα στον προαναφερθέντα μεγαλύτερο φίλο ότι νόμιζα ότι ήμουν έγκυος, αλλά έκοψα τη συνομιλία σύντομα μεταβαίνοντας στην άμβλωση ως το λογικό επόμενο βήμα. Δεν υποστήριξε. Ποτέ δεν έκανα ούτε τεστ εγκυμοσύνης πριν καλέσω για να προγραμματίσω το ραντεβού για το οποίο δεν έδειξα ποτέ. Πρέπει να του είπα ότι δεν είχα πάει, αλλά δεν θυμάμαι καμία μεγάλη συζήτηση για το τι πραγματικά σήμαινε.
Γι 'αυτό πέρασα τα 17α γενέθλιά μου ρίχνοντας τη χολή χωρίς διακοπή, δηλαδή όταν ανακάλυψα το πρώτο ψέμα για την εγκυμοσύνη και τη μητρότητα που φιλοξενεί η κοινωνία: «Η πρωινή ασθένεια» μοιάζει περισσότερο με την «ανοιχτή 24/7 ασθένεια».
Για έξι μήνες, δεν είπα σε κανέναν άλλο για την εγκυμοσύνη και, αντίθετα, απομόνωσα τον εαυτό μου όσο καλύτερα μπορούσα. Ο φίλος και εγώ ήμασταν άστεγοι για μεγάλο χρονικό διάστημα, πηδώντας από σπίτι σε σπίτι με βάση το ποιος θα μας άφηνε να μείνουμε για λίγες μέρες. Έφαγα μόλις και έτσι έχανα βάρος. Σύντομα, η έλλειψη αυτοεξυπηρέτησης με προσγειώθηκε λοίμωξη των νεφρών , ένα ταξίδι στο ER και μια μακρά καθυστέρηση συνομιλίας με τη μαμά μου που πήγε κάπως έτσι:
«Πρέπει να ξέρω αν έχω ασφάλιση υγείας. Είμαι στο νοσοκομείο και ζητούν τις πληροφορίες μου. '
'Τι? Γιατί είσαι στο νοσοκομείο; '
«Έχω λοίμωξη από τα νεφρά».
έξι συμβουλές για τα ραβδιά
«Μια λοίμωξη των νεφρών; Αλλά…'
'Λοιπόν, είμαι έξι μηνών έγκυος.'
Προφανώς, η τακτική δεν ήταν επίσης μια ικανότητα που θα είχα αναπτύξει ακόμη. Η μητέρα μου - μια πραγματική Νέα Υόρκη που είναι ο ορισμός της απλής - μπήκε κατευθείαν σε λειτουργία σχεδιασμού. Ως υιοθετημένο παιδί, η υιοθεσία ήταν η προφανής σύστασή της.
«Όχι» της είπα. «Είμαι κρατώντας το μωρό '
Δεν νομίζω ότι το είπα δυνατά σε κανέναν μέχρι εκείνο το σημείο. Για μένα, αυτή η δήλωση ήταν η πρώτη από πολλά, πολλά βήματα προς αυτήν μητρότητα να έρθω.
Σάττερκοκ
Μέχρι εκείνο το σημείο, ο φίλος είχε δουλειά γρήγορου φαγητού και κατάφερα να πείσω το γραφείο Κοινωνικής Ασφάλισης ότι έζησα ανεξάρτητα, και ως εκ τούτου είχε δικαίωμα στη μηνιαία πληρωμή από το θάνατο του πατέρα μου που η μητέρα μου είχε λάβει προηγουμένως για τη φροντίδα μου.
Μπορέσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα χρήματα για να νοικιάσουμε ένα αρχοντικό, οπότε όταν έφυγα από το νοσοκομείο - μετά από πολλές συναρπαστικές νέες εμπειρίες που περιλάμβαναν επισκέψεις σε έναν διατροφολόγο, το γραφείο Γυναικών, Βρεφών και Παιδιών (WIC) και το Υπουργείο Υγείας και Ανθρώπινες Υπηρεσίες - άρχισα να μαγειρεύω πραγματικά γεύματα για τον εαυτό μου. Για να είμαι ειλικρινής, ήταν πολλές πατάτες φούρνου και μπρόκολο στον ατμό. Αλλά ήταν περισσότερο γεύμα από το περιστασιακό μπιφτέκι fast food που έτρωγα.
Τελικά έφτασα σε φίλους και τους είπα ότι ήμουν έγκυος, γεγονός που οδήγησε σε αυτό που είμαι πεπεισμένος ότι ήταν ένα από τα πιο αδέξια ντους μωρών στην ιστορία. Ο καθένας προσπάθησε να εξισορροπήσει τον παραδοσιακό ενθουσιασμό για τη νέα άφιξη με ολόκληρο το πράγμα-τι-θα-κάνει-στη-ζωή-ως-μια-έφηβος-μαμά. Ένας φίλος μου χάρισε ένα χειμερινό παλτό μεγέθους 2Τ για το μωρό, το οποίο έπρεπε να γίνει τον Ιούνιο στη ζεστή, υγρή Φλόριντα επειδή οι έφηβοι δεν γνωρίζουν καν τι να αγοράσουν για μωρά, πόσο μάλλον πώς να τα μεγαλώσουν.
Καθώς πλησίαζε η ημερομηνία λήξης, ισορροπούσα πιστά την παρακολούθηση Αμερικάνικο Είδωλο (η εκπομπή είχε ντεμπούτο εκείνο το έτος και υποβιβάστηκα για ξεκούραση) με μια προσπάθεια σε ορισμένες εγχώριες δραστηριότητες. Καθάρισα. Οργάνωσα. Πήρα τα χέρια μου σε μια ραπτομηχανή και έφτιαξα αρκετά φοβερά βρεφικά φορέματα και μια πολύ εντάξει κουβέρτα μωρού (την οποία η κόρη μου έχει ακόμα σήμερα).
Αλλά εκτός από αυτήν την κουβέρτα, ουσιαστικά όλα έχουν αλλάξει από τότε.
Λίγο μετά τη γέννηση της κόρης μου, ο βιολογικός της μπαμπάς (δηλαδή ο πρώην φίλος) και χωρίσαμε και κατέληξα στο σπίτι μου με την κόρη μου.
Πήγα πίσω στο σχολείο μέσω ενός προγράμματος διπλής εγγραφής, όπου κατάφερα να κερδίσω πίστωση γυμνασίου και κολεγίου. Έτσι, παρόλο που δεν αποφοίτησα με την αρχική μου τάξη, μέχρι τον επόμενο χρόνο, είχα πτυχίο λυκείου και πτυχίο Associate of Arts.
Σάττερκοκ
Στη συνέχεια, μια ευκαιρία για να φύγω από τη Φλόριντα (ένα μέρος που δεν μου άρεσε πολύ η ζωή) ήρθε μια μέρα ενώ εργαζόμουν ως οικοδέσποινα σε μια TGIF Παρασκευή. Ένας από τους διευθυντές μετακόμισε στο Κολοράντο (ένα μέρος που πάντα ήθελα να ζήσω) με τη σύζυγό του και δύο παιδιά. Είχαν κάποιον έτοιμο να μετακινηθεί μαζί τους ως νταντά, αλλά το άτομο υποχώρησε την τελευταία στιγμή. Ήμουν χαρούμενος που μπήκα, του είπα, εφ 'όσον θα μπορούσε να έρθει και η κόρη μου που είναι δυόμισι ετών.
Ήταν μια κίνηση που πιθανότατα δεν θα είχε συμβεί χωρίς την κόρη μου εκεί ως κίνητρο να αναλάβω τον κίνδυνο για μια καλύτερη ζωή για εμάς και απόλυτη τύχη που ήμουν σε αυτήν την κιτς εστιατορίου τραπεζαρία τη σωστή στιγμή.
Πριν από πολύ καιρό, συσκευάζω ένα αυτοκίνητο γεμάτο αντικείμενα και ένα μικρό παιδί και οδηγούσα προς τα Βραχώδη Όρη. Είμαι πολύ σίγουρος ότι όλοι όσοι ήξερα στη Φλόριντα έπαιρναν στοιχήματα για το πόσο καιρό θα ήταν πριν επιστρέψω. Αλλά αυτό κλωτσούσε μόνο το κίνητρό μου να αποδείξω ότι οι άνθρωποι κάνουν λάθος σε υψηλή ταχύτητα. Και αυτό ακριβώς έκανα.
Τελείωσα το πτυχίο μου ενώ εργαζόμουν με μερική απασχόληση ως ρεσεψιονίστ. Ενώ ήμουν στο σχολείο, ένας συμμαθητής που παρατήρησε την τάση μου να γράφω για φαγητό (είχα κολλήσει με το μαγείρεμα και είχα προχωρήσει πέρα από τις ψητές πατάτες) με ενθάρρυνε να υποβάλω αίτηση για δουλειά που κάλυπτε την τοπική τραπεζαρία και εγώ πήρα τη συναυλία.
Μαζί με μια σταδιοδρομία πλήρους απασχόλησης στο μάρκετινγκ, γράφω ακόμα για το φαγητό στο πλάι, πράγμα που σημαίνει επίσης ότι παίρνω τακτικά γεύματα με απίστευτα έξυπνους συγγραφείς που συχνά με αφήνουν να αναρωτιέμαι πώς έφτασα εδώ μετά από μια άστεγη έγκυος έφηβος. Αλλά τότε θυμάμαι ότι ήταν πολύ σκληρή δουλειά που κατάφερα να αντιμετωπίσω γιατί είχα ήδη αναλάβει τη δυσκολότερη δουλειά της ζωής: πατρότητα .
Σάττερκοκ
Όταν γίνεσαι μητέρα σε νεαρή ηλικία, ακούς 'Φαίνεσαι πολύ νέος για να έχεις ένα παιδί τόσο μεγάλο', 'Είσαι η αδερφή της;' και «Λοιπόν, πόσο χρονών ήσουν όταν την είχες;» εκφώνησαν ξανά και ξανά από όλους, από τον υπάλληλο ταμείων παντοπωλείων μέχρι παιδιά με τα οποία είστε ραντεβού. Αρχικά, αυτές οι ερωτήσεις συνοδεύονταν από αισθήματα ντροπής. Αλλά τελικά, έμαθα να απαντώ με αυτοπεποίθηση, να αγκαλιάζω τη νέα μου ταυτότητα με αυτοπεποίθηση και να προσεγγίζω τη ζωή με αυτοπεποίθηση.
Δεν ήταν όλα τα επιτεύγματα και οι καλές στιγμές στο δρόμο. Κοιμήθηκα στο σαλόνι ενός μικρού διαμερίσματος που δεν μπορούσα να αντέξω, ώστε η κόρη μου να μπορούσε να έχει το ένα υπνοδωμάτιο για τον εαυτό της. Παρακολούθησα καθώς οι φίλοι μου ταξίδευαν στο εξωτερικό και αναρωτήθηκα αν θα μπορούσα ποτέ να κάνω διακοπές. Πέρασα πολύ χρόνο λέγοντας, «Όχι, δεν μπορώ, δεν έχω νταντά , 'Και' Όχι, δεν μπορώ, δεν έχω τα χρήματα. ' Και αργότερα, είδα τους συνομηλίκους μου να έχουν μωρά και να γιορτάζουν ανοιχτά αυτήν τη νέα ζωή με έναν τρόπο που δεν άφησα τον εαυτό μου σχεδόν πριν από δύο δεκαετίες.
Το παχουλό μωρό μου είναι τώρα 17 ετών, την ίδια ηλικία που ήμουν όταν την είχα. Παίζει τρομπόνι και ρίχνει βολές και λέει φοβερά αστεία , και κοιτάζει κολέγια. Περάσαμε τα γενέθλιά της λιτό ψώνια και τρώγοντας παγωμένο γιαούρτι και κάνοντας μάσκες προσώπου - πολύ μακριά από τα 17α γενέθλιά μου γεμάτα εμετό που προκαλείται από εγκυμοσύνη.
Σε ένα σημείο, η κόρη μου με ευχαρίστησε που πέρασα τη μέρα μαζί της και για τη διασκέδαση και για το ότι είμαι «υπέροχη μαμά». Ναι, έφυγα από το νοσοκομείο εκείνο το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς όλα αυτά τα χρόνια για να πάω σε ένα πάρτι (αυτό δεν ήταν καν τόσο υπέροχο). Αλλά φαίνεται ότι με συγχωρεί. Και με συγχώρεσε επίσης.
Και για περισσότερους τρόπους να έχετε μια καλή σχέση με τους εφήβους σας, εδώ είναι 40 διασκεδαστικοί τρόποι σύνδεσης με τα εφηβικά σας παιδιά .
Για να ανακαλύψετε πιο εκπληκτικά μυστικά για να ζήσετε την καλύτερη ζωή σας, Κάντε κλικ ΕΔΩ για να μας ακολουθήσετε στο Instagram!
