Ο καρκίνος του μαστού είναι ο δεύτερος πιο κοινός καρκίνος μεταξύ των γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες, εξαφανίστηκε μόνο από καρκίνο του δέρματος. Σύμφωνα με έρευνα που καταρτίστηκε από το Ίδρυμα Έρευνας για τον Καρκίνο του Μαστού, μέχρι το 2018, περίπου 266.120 γυναίκες αναμένεται να διαγνωστούν με τη νόσο μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όμως, ενώ τα ποσοστά καρκίνου του μαστού στις γυναίκες είναι τρομακτικά υψηλά, οι εξελίξεις στην ιατρική και την τεχνολογία έχουν καταστήσει δυνατό για τις γυναίκες με την ασθένεια να την ξεπεράσουν και να ζήσουν μια μακρά και πλήρη ζωή. Στην πραγματικότητα, το Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου αναφέρει ότι για τους ασθενείς με καρκίνο του μαστού σταδίου ΙΙ και ΙΙΙ, το ποσοστό επιβίωσης πέντε ετών είναι 93 τοις εκατό και 72 τοις εκατό αντίστοιχα.
ερμηνεία ονείρου ψάρια έξω από το νερό
Αλλά αρκετά με τα γεγονότα και τους αριθμούς. Ο καρκίνος του μαστού είναι μια πραγματική ασθένεια που πλήττει πραγματικούς ανθρώπους με οικογένειες και φίλους και ολόκληρη την πολύπλοκη ζωή. Με άλλα λόγια: κάθε διάγνωση συμβαδίζει με μια εντελώς μοναδική ιστορία. Για μια πιο ανθρώπινη ματιά σε αυτήν την πανταχού παρούσα ασθένεια, εδώ, με τα δικά τους λόγια - με άφθονο χιούμορ και πόνο στην καρδιά - αυτές οι γυναίκες αποκαλύπτουν πώς είναι να διαγιγνώσκεται (και να ζει) με καρκίνο του μαστού.
1 «Πραγματικά έσπασε τον κόσμο μου».
«Υπήρχαν μερικές πολύ σκοτεινές σκέψεις κατά τη διάρκεια της θεραπείας» έγραψε Τζένιφερ, που ήταν διαγνώστηκε με καρκίνο μόλις 30 ετών. «Όταν ακούτε για πρώτη φορά ότι έχετε καρκίνο σκέφτεστε αμέσως το χειρότερο. Μισούσα να λέω στους ανθρώπους και να βλέπω αυτό το βλέμμα κρίμα. Δεν ένιωθα άρρωστος, σίγουρα δεν έμοιαζα άρρωστος. Και ήξερα βαθιά από κάτω ότι δεν πρόκειται να πεθάνω από αυτό. Ήθελα να λέω στους φίλους και την οικογένεια κανονικά νέα για μια 30χρονη γυναίκα. «Είμαι έγκυος» «Αγοράσαμε ένα σπίτι» «Έκανα αύξηση!» Όχι «έχω καρκίνο του μαστού»… Είναι πολύ θλιβερό ».
2 «Η δουλειά… με κράτησε δυνατά».
Σάττερκοκ
Όταν διαγνώστηκε το Preeti καρκίνος του μαστού στα 36, μια από τις πολλές ανησυχίες που πέρασε στο μυαλό της ήταν το μέλλον της επιχείρησής της. «Ως επιχειρηματίας, πολλοί φόβοι ξεκίνησαν για το ποιος θα διαχειριζόταν την επιχείρησή μου προγραμματισμού εκδηλώσεων με γάμους που συνεχίζονταν κατά τη διάρκεια της θεραπείας», έγραψε Πρέτι. «Η ομάδα μου ανέβηκε και χειρίστηκε ό, τι μπορούσαν, και είμαι περήφανος να πω όταν το επιτρέπει το μυαλό και το σώμα μου, ήμουν σε θέση να δουλέψω επίσης. Με κράτησε δυνατά ».
3 «Έπεσα σε μια σκοτεινή κατάθλιψη».
Σάττερκοκ
«Το 2014, ανέπτυξα πόνο στην πλάτη μου, την οποία υποθέτω ότι ήταν από το τρέξιμο στο μονοπάτι. Αλλά, μια μαγνητική τομογραφία αποκάλυψε τον χειρότερο εφιάλτη κάθε επιζώντος από καρκίνο: μεταστατικό καρκίνο του μαστού ». έγραψε Η Lara MacGregor, επιζών του καρκίνου του μαστού και ιδρυτής της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Hope Scarves, για την αρχική απόγνωση που ένιωθε για τη διάγνωσή της πριν βρει ελπίδα και υποστήριξη. «Ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί στα οστά μου. Μετά από επτά ένδοξα χρόνια, η οικογένειά μας επέστρεψε στον κόσμο του καρκίνου. Μόνο αυτή τη φορά δεν ήταν ελπιδοφόρος. Ο σύζυγός μου και εγώ ήμασταν πάντα ο τύπος των ανθρώπων που κάνουν ένα σχέδιο και εκτελούν. Κάνουμε τα πράγματα. Όμως, δεν υπήρχε ένα σαφές μονοπάτι. Ήμασταν καταστροφικοί για να μάθω ότι τα θεραπευτικά μου σχέδια θα ήταν «να περιμένω και να δούμε». Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό; '
4 «Ποτέ μην σταματάς να παλεύεις».
Για την Debbie Reft, εθελοντισμός και βοήθεια άλλοι αγωνίζονται με καρκίνο του μαστού την έκανε να αισθάνεται ευγνώμων για το σύστημα υποστήριξής της κατά τη διάρκεια της μάχης της με την ασθένεια.
Έχουν περάσει 16 χρόνια από τότε και τα πάω καλά. Χάρη στην οικογένειά μου, τα παιδιά μου και τους φίλους μου, οι οποίοι, χωρίς, δεν θα ήμουν εδώ σήμερα. Τώρα συνεργάζομαι με την Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου και εθελοντής ως Reach to Recovery εθελοντής και επισκέπτομαι γυναίκες που επί του παρόντος υποβάλλονται σε θεραπεία για καρκίνο του μαστού ίσως λέγοντάς τους την ιστορία μου ότι θα τους δώσει ελπίδα όπως μου δόθηκε. Ποτέ μην σταματάτε να πολεμάτε και αγαπάτε πάντα την οικογένεια και τους φίλους σας, καθώς είναι η δύναμη που σας οδηγεί σε δύσκολους καιρούς » είπε το Ίδρυμα Καρκίνου του Μαστού.
5 «Θα πολεμούσα και θα κέρδιζα».
Σάττερκοκ
Αν και μερικοί άνθρωποι κατανοούν κατανοητά μια βαθιά κατάθλιψη όταν τους λένε ότι έχουν καρκίνο, άλλοι αναπτύσσουν μια έντονη και φλογερή αποφασιστικότητα να νικήσουν την ασθένεια που τους βοηθά να περάσουν ακόμη και τα χειρότερα μέρη της θεραπείας. Αυτή είναι η περίπτωση της Natalie Gamble, μιας μητέρας, γιαγιάς και επιζών καρκίνου του μαστού από το Ντένβερ, Κολοράντο, που μοιράστηκε: «Έτρεξα - εννοώ να τρελαίνω - [όταν διαγνώστηκα] και αποφάσισα τότε και εκεί [ότι] ό, τι κι αν ήμουν αντιμέτωπος, επρόκειτο να πολεμήσω και επρόκειτο να κερδίσω.'
6 «Τις μέρες που ήμουν μόνος, φώναξα τόσο πολύ».
Σάττερκοκ
ονειρεύομαι να φάω ποτήρι
Για τον επιζών καρκίνου του μαστού, Jacqueline, ένα από τα πολλά αγώνες αντιμετώπισης του καρκίνου ένιωθα μόνος. Αν και η ίδια και ο σύζυγός της ζούσαν στην Αυστραλία για έξι χρόνια όταν διαγνώστηκε, όλοι οι στενοί φίλοι και η οικογένειά της βρίσκονταν στην Ολλανδία και απλά δεν είχε το σύστημα υποστήριξης που χρειαζόταν στη νέα πατρίδα του.
«Εκτός από τον σύζυγό μου, δεν υπήρχε οικογένεια που να αγκαλιάζει και να κλαίει» λέει Ζακλίν. «Δεν μαγειρεύονταν γεύματα, ούτε πολλές προσφορές για πρακτική βοήθεια. Μερικοί φίλοι με απογοήτευσαν, αλλά μερικοί γνωστοί αύξησαν απίστευτα. Ακόμα, τις μέρες που ήμουν μόνος, φώναξα τόσο πολύ ».
7 «Έχω μάθει ότι το να ζεις γνωρίζοντας ότι μπορεί να πεθάνεις είναι πολύ πιο ικανοποιητικό».
Σάττερκοκ
Αν και η Deborah Justice-Place έχει διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού πολλές φορές, εξακολουθεί να βρίσκει έναν τρόπο να ζήσει τη ζωή της στο έπακρο - ανεξάρτητα από τον πόνο που μπορεί να είναι.
Τι λοιπόν: Θα πεθάνω μια μέρα. Έτσι είσαι! Ξέρω τι είναι σημαντικό τώρα. Ποιος θέλει να ζήσει 100 χρόνια χωρίς χαρά στη ζωή του; Θα προτιμούσα να ζήσω τα χρόνια που έχω αφήσει ακριβώς όπως είναι, γνωρίζοντας τι είναι πραγματικά σημαντικό έναντι της επιστροφής στην παλιά μου ζωή. Παρεμπιπτόντως, σκοπεύω να ζήσω πολλά χρόνια με τον καρκίνο μου! » αυτή είπε το Ίδρυμα Καρκίνου του Μαστού.
8 «Η δουλειά μου έγινε σίγουρος φίλος σε αβέβαιη στιγμή».
Ο καρκίνος του μαστού είναι μια ασθένεια που είναι γεμάτη αβεβαιότητες και έτσι οτιδήποτε μπορεί να προσφέρει σταθερότητα στη ζωή ενός ασθενούς με καρκίνο είναι κάτι περισσότερο από ευπρόσδεκτο. Όταν η Μαριάν, για παράδειγμα, περνούσε τη θεραπεία της, αυτή λέει ότι «ήταν μεγάλη άνεση να έχω διαβεβαίωση ότι η δουλειά μου δεν διακυβεύεται». Όταν ενημέρωσε τους εργοδότες της για τη διάγνωσή της, κατάλαβαν τόσο πολύ την κατάστασή της που την άφησαν ακόμη και να ξέρουν ότι «Είχα μια δουλειά για όσο χρονικό διάστημα ήθελα και μπορούσα να δουλέψω όποια μέρα και ώρα ήθελα».
9 «Μια μέρα, αυτό δεν θα είναι επιλογή».
Σάττερκοκ
Η Amy Sumner απολύθηκε από τη δουλειά της μετά από διπλή μαστεκτομή, αλλά ελπίζει ότι αυτή η θεραπεία δεν θα είναι η νέα φυσιολογική για όσους αγωνίζονται με την ασθένεια.
γλυκά πράγματα να πεις σε μια γυναίκα
«Έτσι, τον Οκτώβριο του 2014, έκανα τη χειρουργική επέμβαση. Ήμουν επί του παρόντος διαχειριστής καταστήματος σε ένα κατάστημα αθλητικών ειδών, το οποίο ήμουν για 9 χρόνια και όταν ζήτησα να επιστρέψω στη δουλειά τον Δεκέμβριο με άρση των περιορισμών, μου είπαν «όχι» και τερμάτισα επειδή είχα την πρόθεση να έχω τελευταία χειρουργική επέμβαση τον Φεβρουάριο. Αυτήν τη στιγμή δεν έχω δουλειά, αλλά θα κάνω την αποστολή μου να βοηθήσω τις γυναίκες να γνωρίζουν ότι αν επιλέξουν να προσπαθήσουν να ζήσουν, ή αν καταπολεμούν αυτή τη φοβερή ασθένεια, δεν πρέπει να φοβούνται ή να τονίζουν τον φόβο ότι θα χάσουν τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων την ασφάλιση υγείας σας. Περίμενε εκεί! Μια μέρα, αυτό δεν θα είναι μια επιλογή » είπε το Ίδρυμα Καρκίνου του Μαστού.
10 «Έπρεπε να μπορώ να μιλήσω με κάποιον που δεν θα απορρίπτει τα συναισθήματά μου».
Σάττερκοκ
Πολλοί ασθενείς με καρκίνο του μαστού διαπιστώνουν ότι, αν και οι φίλοι και τα μέλη της οικογένειάς τους προσπαθούν να υποστηρίξουν, αυτό που πραγματικά επιθυμούν είναι να μιλήσουν με κάποιον που καταλαβαίνει τι περνούν. Πάρτε την Diana, για παράδειγμα: Όταν ο καρκίνος του μαστού πήρε ένα από τα στήθη της από αυτήν, «βρήκε πραγματικά δύσκολο να συμβιβαστεί με το νέο μου σχήμα σώματος» έως ότου επιτέλους ζήτησε την υποστήριξη μιας ομάδας υποστήριξης καρκίνου του μαστού και μπόρεσε να μιλήσει σε κάποιον που ήξερε τι αντιμετώπιζε.
«Επιτέλους υπήρχε κάποιος που κατάλαβε τι περνούσα και μπορούσε να συμβουλεύσει και να εννοηθεί», Diana έγραψε. «Ήταν πολύ ευχάριστο να ξέρω πώς ένιωθα ότι ήταν φυσιολογικό. Ακόμα αγωνίζομαι με την εικόνα μου, αλλά σιγά σιγά συμφωνώ με όλα. '
11 «Μπορεί να είναι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μου είχε συμβεί».
Σάττερκοκ
«Η διάγνωσή μου με δίδαξε πόσο πρέπει να είμαι ευγνώμων», λέει Χάρτης Morton, ένας αυτοανακηρυγμένος καρκίνος του μαστού «thriver». «Ο καρκίνος προκάλεσε μια πλήρη επανεκτίμηση της ζωής μου. Εγκατέλειψα την επιχείρηση ακινήτων και σήμερα διδάσκω το Ρέικι, μιλώ σε συνέδρια, και έχω γράψει ακόμη και ένα βιβλίο για την προσοχή. Ο καρκίνος ήταν πραγματικά ένα δώρο. '
12 «Ο καρκίνος του μαστού δεν είναι απλώς μια« χημειοθεραπεία, χειρουργική επέμβαση και μια ασθένεια ».
Σάττερκοκ
«Διαγνώστηκα σε ηλικία 24 ετών αφού βρήκα το κομμάτι μου ενώ εφαρμόζω ένα κολλώδες σουτιέν», λέει η Alexandria Whitaker, επιζών καρκίνου του μαστού και στέλεχος δημοσίων σχέσεων. «Νομίζω ότι το πιο εκπληκτικό πράγμα που έμαθα από την εμπειρία μου είναι ότι ο καρκίνος του μαστού δεν είναι απλώς μια ασθένεια« χημειοθεραπείας, χειρουργικής επέμβασης ». Δεν είχα προσωπική εμπειρία με την ασθένεια, οπότε δεν είχα ιδέα όταν ξεκίνησε το ταξίδι μου για πρώτη φορά ότι θα έπαιρνα φάρμακα για πέντε χρόνια ».
13 «Δεν ξέρω πώς θα το έκανα χωρίς τον άντρα μου».
Σάττερκοκ
Η επιζών του καρκίνου του μαστού Mandi Hudson παραδέχεται πλήρως ότι ο δρόμος της για ανάκαμψη θα ήταν πολύ πιο δύσκολος χωρίς τη μεγαλύτερη μαζορέτα της: τον σύζυγό της.
«Ο Mike θα καθόταν δίπλα μου, θα μου έφερνε το μωβ μου Gatorade και θα παρακολουθούσα κάθε επεισόδιο Star Trek: Η επόμενη γενιά από την αρχή έως το τέλος, γιατί αυτός είναι ο χρόνος που πέρασα στον ύπνο ενώ ήταν ξύπνιος. Μαγειρεύει, καθαρίζει και σπάνια παραπονέθηκε. Πολλές φορές όταν δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να χειριστώ το επόμενο βήμα ή να σηκωθώ την επόμενη μέρα, όταν τα δάκρυα δεν θα σταματούσαν, ο σύζυγός μου θα μου μιλούσε από το περβάζι. Το κάνει ακόμα. Δεν ξέρω πώς θα το έκανα χωρίς τον σύζυγό μου, μου δίνει δύναμη » είπε το Ίδρυμα Καρκίνου του Μαστού.
14 «Το [κοριτσάκι μου] ήταν ο λόγος μου για μάχη».
«Το ένα άτομο που με έκανε να κάνω τη μεγαλύτερη διαφορά στο ταξίδι μου ήταν το πολύτιμο κοριτσάκι μου», λέει η Τζούλι που επέζησε από τη μητέρα και τον καρκίνο του μαστού. «Την περιέγραψα ως θεραπεία μου [και] το φάρμακό μου κατά τη διάρκεια κάποιων πολύ άρρωστων ημερών με χημειοθεραπεία. Ήταν ο λόγος μου για μάχη. Αν και ήταν μερικές φορές δύσκολη, σίγουρα έκανε τις μέρες και τις μεγάλες νύχτες καλύτερες, απλά με ένα χαμόγελο ή βλέποντάς την να μαθαίνει να περπατά, να μιλά, να παίζει και να αγκαλιάζει ».
όνειρα για ένα κοριτσάκι
15 «Οι φίλοι μου στο Facebook ήταν μια εξαιρετική πηγή υποστήριξης».
Σάττερκοκ
Μετά από επίμονες ώρες χειρουργικής επέμβασης, η επιζών του καρκίνου του μαστού Karen McGuire μοιράστηκε μια ανάρτηση στο Facebook με τους φίλους της που έγινε το απόλυτο δώρο, παρέχοντας γνώση και υποστήριξη από άλλους που χρειαζόταν απεγνωσμένα. Η υποστήριξή τους την βοήθησε να διατηρήσει μια θετική αίσθηση του εαυτού και του χιούμορ που ήταν ανεκτίμητη κατά τη διάρκεια αυτού του σκληρού χρόνου στη ζωή της. «Και η καλύτερη συμβουλή που θα μπορούσα να προσφέρω: κρατήστε θετική, κρατήστε την αίσθηση του χιούμορ σας, αναζητήστε τη φωτεινή πλευρά», αυτή είπε .
