Αν και τα βασικά είναι ακόμα τα ίδια, γονική μέριμνα έχει αλλάξει αρκετά τα τελευταία 70 περίπου χρόνια. Σίγουρα, οι μαμάδες και οι μπαμπάδες σήμερα εξακολουθούν να ασχολούνται με την αλλαγή πάνες, την εξευτελιστική ταραχή και τη λήψη χυμού σταφυλιών λεκέδες από λευκά πουκάμισα, αλλά πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν τον εκφοβισμό στον κυβερνοχώρο και τις διάφορες απειλές για τους παιδιά που φαίνεται να κυριαρχεί σε κάθε γωνία. Στη δεκαετία του 1950, τα παιδιά - αν μπορείτε να το πιστέψετε - είχαν περισσότερη ελευθερία, πολύ λίγα οι μητέρες δούλευαν , και πολύ λίγοι μπαμπάδες πέρασαν χρόνο με τα παιδιά τους. Διαβάστε παρακάτω για να ανακαλύψετε πώς ήταν η ανατροφή των παιδιών στη δεκαετία του 1950.
Στα παιδιά της δεκαετίας του 1950 δόθηκε περισσότερη ελευθερία να κάνουν όπως ήθελαν.
Φωτογραφία αποθεμάτων ClassicStock / Alamy
Τα παιδιά σήμερα ίσως δυσκολεύονται να πιστέψουν, αλλά για μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα, ήταν σχετικά κοινό για τα μικρά παιδιά να περπατούν μόνοι τους στο σπίτι. Πότε Σχιστόλιθος ερεύνησαν περίπου 4.000 αναγνώστες σχετικά με την ανατροφή τους, διαπίστωσαν ότι όσο πιο κοντά στον 21ο αιώνα κάποιος μεγάλωσε, τόσο περισσότερο έπρεπε να περιμένουν πριν τους αφήσουν οι γονείς τους να πάνε μόνοι τους.
Μεταξύ της ομάδας που μεγάλωσε τη δεκαετία του 1950, περίπου το 40% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι μπόρεσαν να περπατήσουν μόνοι τους στο σχολείο ξεκινώντας μόλις από τη 2η και την 3η τάξη. Για τους ανθρώπους που μεγάλωσαν τη δεκαετία του '90, από την άλλη πλευρά, η πλειοψηφία έπρεπε να περιμένει μέχρι το γυμνάσιο για να αναλάβει αυτά τα σόλο εγχειρήματα.
τι σημαίνει όταν ονειρεύεσαι πιθήκους
Λιγότερα παιδιά μεγάλωναν από διαζευγμένους και ανύπανδρους γονείς τη δεκαετία του 1960.
Φωτογραφία αποθεμάτων ClassicStock / Alamy
Ενώ οι άνθρωποι τερμάτισαν σίγουρα τους γάμους τους τη δεκαετία του 1950 και του '60, υπήρχε ένα βαθιά ριζωμένο κοινωνικό στίγμα κατά διαζύγιο που έχει αναμφισβήτητα μειωθεί τις δεκαετίες από τότε.
Σύμφωνα με την Κέντρο Ερευνών Pew , ενώ το 73 τοις εκατό των παιδιών των ΗΠΑ κάτω των 17 ετών ζούσαν με τους παντρεμένους γονείς τους το 1960, μόνο το 46% των ίδιων δημογραφικών κατοίκων ζούσε κάτω από την οροφή των νεόνυμφων συζύγων το 2013. Ομοίως, ενώ μόλις το 9% των παιδιών ήταν έθεσε από ένα μονογονεϊκές το 1960, 34 τοις εκατό ήταν το 2013.
Οι μπαμπάδες πέρασαν λιγότερο από 20 λεπτά με τα παιδιά τους.
Φωτογραφία αποθεμάτων ClassicStock / Alamy
τι σημαίνουν βίαια όνειρα
Στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, το να έχεις μια ευτυχισμένη οικιακή ζωή - και μερικά παιδιά - ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του Αμερικάνικου ονείρου. Αλλά αποδεικνύεται ότι οι γονείς ξοδεύουν πραγματικά πιο λιγο χρόνο με τα παιδιά τους εκείνες τις μέρες. Μια μελέτη του 2016 που δημοσιεύθηκε στο Εφημερίδα γάμου και οικογένειας Ανέλυσαν δεδομένα από 11 χώρες της Δύσης και διαπίστωσαν ότι οι μητέρες περνούσαν κατά μέσο όρο 54 λεπτά με τα παιδιά τους κάθε μέρα το 1965. Από το 2012, ο αριθμός αυτός είχε σχεδόν διπλασιαστεί - έως και 104 λεπτά. Οι πατέρες περνούσαν ακόμη λιγότερο χρόνο με τα παιδιά τους το 1965: μόλις 16 λεπτά την ημέρα. Αλλά μέχρι το 2012, οι μπαμπάδες έκαναν ρολόι κατά μέσο όρο 59 λεπτών ποιοτικού χρόνου με τα παιδιά τους.
Οι μητέρες περνούσαν μόνο μερικές ώρες την εβδομάδα στη δουλειά τη δεκαετία του '60.
Φωτογραφία αποθεμάτων M&N / Alamy
Στον 21ο αιώνα, οι μητέρες είναι σε θέση να τα κάνουν όλα. Όχι μόνο περνούν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους από ποτέ, αλλά μπορούν να το κάνουν ενώ ταυτόχρονα εργάζονται έξω από το σπίτι. Φυσικά, δεν είναι κάθε μαμά εργαζόμενη γυναίκα - και αυτό είναι εντάξει! - αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερες μητέρες στο χώρο εργασίας από ό, τι πριν από περίπου 50 χρόνια, και ξοδεύουν επίσης περισσότερες ώρες εργασίας. Σύμφωνα με στοιχεία από το Κέντρο Ερευνών Pew , η μέση μαμά το 2016 περνούσε 25 ώρες την εβδομάδα σε αμειβόμενη εργασία, από 8 ώρες την εβδομάδα το 1965.
πράγματα που νόμιζα ότι ήταν αληθινά
Ο μπαμπάς δεν βοήθησε σχεδόν όλο το σπίτι.
Φωτογραφία αποθεμάτων ClassicStock / Alamy
Στη δεκαετία του 1960, οι μπαμπάδες σπάνια έκαναν βόλτες στο σπίτι. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με το Κέντρο Ερευνών Pew , οι άντρες πέρασαν κατά μέσο όρο μόλις 2,5 ώρες για τη φροντίδα των παιδιών και 4 ώρες για τις οικιακές εργασίες σε εβδομαδιαία βάση το 1965. Αλλά το 2011, ο μέσος πατέρας πέρασε 7 ώρες για τη φροντίδα των παιδιών και 10 ώρες για τις δουλειές του σπιτιού, δείχνοντας μια πολύ πιο ισότιμη διαίρεση των ευθυνών.
Οι πρώτες μητέρες στη δεκαετία του '70 ήταν πολύ νεότερες.
Φωτογραφία αποθεμάτων ClassicStock / Alamy
Το 1970, η μέση ηλικία μιας μητέρας για πρώτη φορά σε χώρες του ΟΟΣΑ (όπως ορίζεται εδώ ) ήταν 24,3 ετών. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό επειδή τότε, υπήρχε τεράστια κοινωνική πίεση στις γυναίκες για να παντρευτούν και να αποκτήσουν παιδιά, και λιγότερη προσδοκία ότι οι γυναίκες θα επέστρεφαν στη δουλειά αφού γίνουν μητέρες.
Σύμφωνα με μια έκθεση του 2017 από το Γραφείο Στατιστικής Εργασίας , το 1970, λίγο περισσότερο από το 40 τοις εκατό των Αμερικανών γυναικών είχαν απασχοληθεί έως το 2015, ο αριθμός αυτός πλησίαζε το 60 τοις εκατό. Με περισσότερες γυναίκες να αφιερώνονται στη σταδιοδρομία τους κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών που κερδίζουν, είναι λογικό ότι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000, η μέση ηλικία μιας μαμάς για πρώτη φορά στις χώρες του ΟΟΣΑ ήταν 27,7 ετών.
Τα ζητήματα ψυχικής υγείας των παιδιών ελήφθησαν λιγότερο σοβαρά.
Φωτογραφία αποθεμάτων ClassicStock / Alamy
γιατί κοκοράκια λαλούν στην ανατολή
Καθ 'όλη την πλειοψηφία του 20ου αιώνα, ζητήματα ψυχικής υγείας όπως η κατάθλιψη και το OCD σάρωσαν σε μεγάλο βαθμό κάτω από το χαλί εντελώς. Ευτυχώς, ωστόσο, οι ιατρικές εξελίξεις και το μειωμένο κοινωνικό στίγμα γύρω από θέματα ψυχικής υγείας επέτρεψαν στη θεραπεία να γίνει πιο επικεντρωμένη και πιο διαδεδομένη. Για παράδειγμα, η δημιουργία αντιψυχωσικών φαρμάκων και οι εξελίξεις στην υγειονομική περίθαλψη προκάλεσαν μείωση του αριθμού ασθενών με ψυχικά ασθενή που ιδρύθηκαν σε δημόσια νοσοκομεία κατά 92% από το 1955 έως το 1994, σύμφωνα με μια έκθεση από Out of the Shadows: Αντιμετώπιση της κρίσης ψυχικής ασθένειας της Αμερικής .
Και, σύμφωνα με το Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) , ο αριθμός των εφήβων και των εφήβων διαγνωστεί με άγχος ή κατάθλιψη αυξήθηκε πρόσφατα, από 5,4 τοις εκατό το 2003 σε 8,4 τοις εκατό το 2012 και περισσότερο από το 78 τοις εκατό αυτών που είχαν διαγνωστεί με κατάθλιψη ήταν σε θέση να λάβουν θεραπεία. Και αν δεν είστε σίγουροι αν το παιδί σας είναι κατάθλιψη, ακούστε τι λένε Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν αυτές τις λέξεις μπορεί να υποφέρουν από κατάθλιψη .
Για να ανακαλύψετε πιο εκπληκτικά μυστικά για να ζήσετε την καλύτερη ζωή σας, Κάντε κλικ ΕΔΩ για να μας ακολουθήσετε στο Instagram!
