Είναι ένα παράξενο, ανησυχητικό συναίσθημα. Βλέπετε βίντεο από το σπίτι για τον εαυτό σας ως 2χρονο, τρέχει και γελάει και ανακαλύπτει τον κόσμο. Οι φίλοι των γονιών σας λένε ιστορίες για μερικά από τα ξεκαρδιστικά πράγματα που είπατε ή κάνατε - για σημαντικές περιπτώσεις όπως το πρώτο σας βήμα, η πρώτη σας λέξη, η πρώτη σας ουλή. Ξέρετε ότι αλληλεπιδράσατε με τον κόσμο γύρω σας, αλλά δεν μπορείτε να θυμηθείτε κανένα από αυτά.
Πολύ λίγοι ενήλικες μπορούν να θυμούνται οτιδήποτε τους συνέβη πριν από την ηλικία των 3 ετών, αλλά μόλις πρόσφατα οι επιστήμονες έχουν αρχίσει πραγματικά να καταλαβαίνουν γιατί συμβαίνει αυτό.
Τη δεκαετία του 1900, ο Φρόιντ επινόησε τον όρο «παιδική αμνησία», για να περιγράψει το περίεργο φαινόμενο της απώλειας παιδικών αναμνήσεων ως ενηλίκων. Η θεωρία του ήταν ότι καταστέλλουμε τις πρώτες μας αναμνήσεις λόγω του ενοχλητικού σεξουαλικού τους περιεχομένου, γιατί αυτό είναι όλο το MO. Ενώ ορισμένοι συμφωνούν με αυτήν την υπόθεση, οι τελευταίες δεκαετίες κατέληξαν σε ένα διαφορετικό συμπέρασμα, χάρη σε μεγάλο βαθμό σε αρκετές μελέτες με επικεφαλής την Patricia J. Bauer, καθηγητή ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Emory και ειδικός στον τομέα της γνωστικής ανάπτυξης των παιδιών.
Σε μια πρωτοποριακή μελέτη του 2005, οι ερευνητές μίλησαν με παιδιά τριών ετών και τις μητέρες τους για σημαντικά γεγονότα στη ζωή του μικρού παιδιού τους και στη συνέχεια ζήτησαν να θυμηθούν αυτά τα γεγονότα στις ηλικίες των 5, 6, 7, 8 και 9. Στις 5, 6 και 7, τα παιδιά θυμήθηκαν το 60% ή περισσότερο από τα γεγονότα της πρώιμης ζωής, ενώ τα παιδιά 8 και 9 ετών θυμήθηκαν λιγότερο από το 40% αυτών των γεγονότων. Οι μελέτες δημιούργησαν την αποδεκτή πεποίθηση ότι το 7 είναι η εποχή που οι παιδικές μας αναμνήσεις αρχίζουν να εξασθενίζουν, καθώς ετοιμαζόμαστε για την εφηβεία. (Για περισσότερα σχετικά με αυτό, ρίξτε μια ματιά Οι σημαντικότερες ηλικίες της ζωής σας. )
Τα πειράματα οδήγησαν επίσης τον Bauer και άλλους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά κάτω των 3 ετών απλώς δεν διαθέτουν την περίπλοκη νευρική αρχιτεκτονική που απαιτείται για να διατηρήσουν τις αναμνήσεις, σε αυτό που έχει υπέροχα γίνει γνωστό ως «θεωρία ζυμαρικών» της μνήμης.
«Συγκρίνω τη μνήμη με ένα σουρωτήρι», είπε ο Μπάουερ. «Αν μαγειρεύεις φετουκίνη, τα ζυμαρικά παραμένουν μέσα. Αλλά αν μαγειρεύεις όρζο, πηγαίνει ακριβώς μέσα από τις τρύπες. Ο ανώριμος εγκέφαλος μοιάζει πολύ με ένα σουρωτήρι με μεγάλες τρύπες, και οι μικρές αναμνήσεις είναι σαν το orzo. Καθώς μεγαλώνετε, είτε μεγαλώνετε τα ζυμαρικά είτε ένα δίχτυ με μικρότερες τρύπες. '
Η Bauer και η ομάδα της θεωρούσαν επίσης ότι μέρος του λόγου για τον οποίο αυτές οι πρώτες αναμνήσεις είναι τόσο δύσκολο να κρατηθούν είναι επειδή, χωρίς καμία αντίληψη του χρόνου ή ακόμη και της ταυτότητάς μας, δεν διαθέτουν το απαραίτητο πλαίσιο.
Αλλά ένα άλλο μέρος του προβλήματος είναι ότι αυτές οι αναμνήσεις στην πρώιμη παιδική ηλικία είναι επίσης άγρια αναξιόπιστες. Στην έρευνά της, η Elizabeth Loftus, γνωστική ψυχολόγος και ειδικός στην ανθρώπινη μνήμη, διαπίστωσε ότι πολλές από τις πρώτες μας αναμνήσεις είναι στην πραγματικότητα ψευδείς. Το 1991, πραγματοποίησε μια μελέτη στην οποία οι εθελοντές παρουσίασαν μια σειρά από ιστορίες για την παιδική τους ηλικία. Άγνωστα σε αυτούς, μια από αυτές τις ιστορίες, σχετικά με την απώλεια στο εμπορικό κέντρο, στην πραγματικότητα δεν ήταν αλήθεια. Παρά το γεγονός ότι δεν συνέβη ποτέ, εθελοντές ισχυρίστηκαν ότι θυμούνται αυτήν την εμπειρία.
Άλλες έρευνες έχουν επίσης δείξει ότι οι ιστορίες που μας λένε η μητέρα μας συχνά μπορούν να εκδηλωθούν είναι ψεύτικες αναμνήσεις, όπως και τα όνειρα και οι φαντασιώσεις. Ίσως γι 'αυτό χάνουμε τόσες πολλές από αυτές τις αναμνήσεις στα 7, ώστε να αφήσουμε την παιδική ηλικία.
Και για μερικούς εξαιρετικούς τρόπους για να βελτιώσετε τη δική σας ανάκληση, ρίξτε μια ματιά 20 απλοί τρόποι βελτίωσης της μνήμης σας .
Για να ανακαλύψετε πιο εκπληκτικά μυστικά για να ζήσετε την καλύτερη ζωή σας, Κάντε κλικ ΕΔΩ για να εγγραφείτε στο ΔΩΡΕΑΝ καθημερινό ενημερωτικό δελτίο μας !
βλέποντας ψάρια στο όνειρο
