Έπεσα ερωτευμένος με τον «Σύζυγό μου». Εδώ τι συνέβη.

Την πρώτη φορά που είπα περισσότερες από δύο λέξεις Για τον Ρίτσαρντ, χόμπιζε στην κουζίνα κατά τη δουλειά, το γόνατό του με ένα στήριγμα και τα δεκανίκια έσφιξαν στις μασχάλες του. « Καλημέρα ! ' Είπα λαμπρά. Μουρμούρισε μια απάντηση και, ενώ περίμενα να βράσει ο βραστήρας, τον παρακολούθησα να μαζεύει αδέξια ένα μπολ με δημητριακά και γάλα. Γέλασα καθώς κοίταξε το επισφαλές πρωινό του, συνειδητοποιώντας ότι θα ήταν σχεδόν αδύνατο να το επιστρέψω στο γραφείο του. 'Χρειάζομαι βοήθεια?' Του πρόσφερα, μαζεύοντας το μπολ του για αυτόν.



Τον συνάντησα μερικές εβδομάδες νωρίτερα, αφού η ομάδα του μετακόμισε στο πάτωμα ενός εκδότη περιοδικών στο Σίδνεϊ. «Γεια, το όνομά μου είναι Josie, είμαι ο επιμελητής στο Αυστραλιανό γεωγραφικό , 'Θα έλεγα χαρωπά. «Ρίτσαρντ», είπε πίσω, ένα στυλό σφίξιμο ανάμεσα στα δόντια του, επιστρέφοντας στην οθόνη του υπολογιστή του, σιωπηλό αλλά όμορφος.

Οι συνάδελφοί μου και εγώ είχαμε μιλήσει γι 'αυτόν - αυτόν τον απαλό, λεπτό άντρα Χρήματα περιοδικό. Ανακάλυψα ότι ήταν Άγγλος, ότι είχε πληγώσει το γόνατό του παίζοντας ποδόσφαιρο και ότι είχε έναν Αμερικανό φίλη με τον οποίο πολεμούσε τακτικά .



Με την πάροδο του χρόνου, ο αρχικά ξινός Ρίτσαρντ άρχισε να γλυκαίνει . Οι συνάδελφοί μου και εγώ καταφέραμε να τον φορέσουμε αρκετά για να πάρουμε μαζί μας σε ταξίδια για να πάρουμε καφέ ή ένα μεσημεριανό γεύμα στην παμπ μετά από προθεσμίες, ακόμη και μερικές μπύρες την Παρασκευή σε ένα κοντινό μπαρ. Μέχρι στιγμής, τόσο συλλογικό.



Εκείνο το καλοκαίρι, έφυγα για έναν μήνα με τον αδερφό μου και έναν φίλο μου στη Νοτιοανατολική Ασία. Την πρώτη μου μέρα πίσω στο γραφείο, μια συνομιλία εμφανίστηκε στα εισερχόμενά μου:



«Τι μπορείς να μου πεις για τους ρινόκερους;» Ρίτσαρντ ρώτησε.
«Όχι πολύ», απάντησα.
«Δεν γράφεις National Geographic ; '
«Γράφω για Αυστραλιανό γεωγραφικό , αλλά τείνουμε να μην γράφουμε για ρινόκερους επειδή δεν έχουμε ρινόκερους στην Αυστραλία. '
«Ω», ήρθε η απάντηση. 'Δεν πειράζει.'

Και έτσι ξεκίνησε ένα πλήθος μηνυμάτων , αστείο και παράξενο. Σε όλο το πεδίο των χωρισμάτων και των οθονών υπολογιστών, μπορούσα να δω τα σκούρα μαλλιά του, αλλά όχι το πρόσωπό του. Ένιωσα περίεργο να βρίσκομαι στο ίδιο δωμάτιο, να κουβεντιάζω χωρίς να μιλάω, αλλά έκανε τις εργάσιμες μέρες μου πολύ πιο ευχάριστες.

ονειρεύεται τη μαμά να πεθαίνει
Ο Σύζυγος Εργασίας έγινε πραγματικός σύζυγος

Ευγενική προσφορά της Josephine Sargent



Ανακάλυψα ότι είχε ο Ρίτσαρντ διαλύθηκε με τη φίλη του ενώ ήμουν μακριά. Θα ηρεμούσαμε ο ένας τον άλλον με κακές προσπάθειες για ραντεβού. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να παίξω ταιριάζει με τον φίλο και τον συνάδελφό μου Natsumi, ο οποίος τείνει να προσελκύεται από περίεργους άντρες.

Τους κάλεσα και τους δύο σε μια πεζοπορία το Σαββατοκύριακο, στην οποία ο Ρίτσαρντ εμφανίστηκε σε ένα παλιό ζευγάρι Vans και με τίποτα να φάει, εκτός από μια μπανάνα και ένα πακέτο μίνι cupcakes. Με μπερδεύτηκε με την περίεργη συλλογή του τατουάζ φυλακής - ένα κρανίο εδώ, μια καρδιά αγάπης εκεί - και την φαινομενική απροθυμία του να με αφήσει μόνη μου αρκετά καιρό για να ξυπνήσω τον Νάτσουμι.

Μετά την πεζοπορία, βρεθήκαμε καυτοί και κολλώδεις και δελεασμένοι από τη δροσερή θάλασσα. Υπάρχει ένα παιχνίδι που παίζουμε στην Αυστραλία ως παιδιά που ονομάζονται 'Κάτω ή Πάνω': Καθώς πλησιάζει ένα μεγάλο, κυματικό κύμα, ένα παιδί ξεφλουδίζει μια οδηγία - κάτω ή πάνω - διατάζοντας τα άλλα να βουτήξουν στο κάτω μέρος ή να προσπαθήσουν να το πηδήξουν.

'Πάνω από!' Φώναξα, πηδώντας πάνω στην κορυφή. Αλλά ο Ρίτσαρντ δεν κινήθηκε και το κύμα με πέταξε ανεπιθύμητα πάνω από το κεφάλι του. Σκέφτηκα ότι άκουσα μια ρωγμή, αλλά μετά από μια στιγμή πανικού, ο Ρίτσαρντ ήρθε, ρίχνοντας τον αέρα. Ανησυχούσα και του είπα ότι αν είχε μυρμήγκιασμα στα άκρα του για να πάει κατευθείαν στο νοσοκομείο.

Λίγες ώρες αργότερα, στο σπίτι και με δείπνο στο δρόμο, έλαβα ένα μήνυμα: «Στο νοσοκομείο». Ρώτησα 'Ποιο;' και ήταν στο δρόμο μου.

Εκεί βρισκόταν στο St. Vincent's, σε ένα στήριγμα στο λαιμό αυτή τη φορά, περιμένοντας τα αποτελέσματα μιας μαγνητικής τομογραφίας. Πέρασα το χρόνο να του πω για το τελευταίο μου fling - «Τι τύπος άντρας στέλνει πακέτα φροντίδας και ξοδεύει περισσότερες από δύο ώρες στο τηλέφωνο;» - και τελικά, ο Ρίτσαρντ είχε όλα τα ξεκάθαρα. «Σπάσατε σχεδόν το λαιμό μου», είπε. 'Το λιγότερο που μπορείτε να κάνετε τώρα είναι να μου αγοράσετε ένα burrito.' Γέλασα και οδήγησα τον δρόμο.

Τραυματισμένος άντρας στο λαιμό

Ευγενική προσφορά του Josie Sargent

γλυκά πράγματα να κάνεις για τη φίλη σου

Καθώς φάγαμε και μιλήσαμε, συνειδητοποίησα ότι ήταν η πρώτη φορά που πραγματικά παρέα ένα προς ένα για περισσότερο από μισή ώρα. Ένιωσα σαν να ξυπνούσα σιγά σιγά από ένα αναισθητικό λίγο μπερδεμένος, αλλά βλέποντας τον Ρίτσαρντ σε ένα νέο φως. Ήμουν ήδη φοβισμένος το βράδυ που έληξε.

Καθώς με οδήγησε πίσω στη μοτοσικλέτα μου, βρέθηκα να τον φιλάει. Αλλά δεν έκανε καμία κίνηση και, σοκαρισμένος από τη σκέψη, τράβηξα βιαστικά το κράνος μου. Ήταν εντελώς αντίθετος στον τύπο για μένα. Συνήθως πήγαινα για παιδιά που έπαιζαν ράγκμπι, ή έπρεπε να φορούν επαγγελματικά πουκάμισα για να δουλέψουν ή να απολαύσουν γκολφ. Αργότερα, έμαθα ότι σκέφτηκε ότι ήμουν ομοφυλόφιλος.

κάτω μέρος του αριστερού ποδιού φαγούρα

Για τις επόμενες εβδομάδες, προσπάθησα να κρατήσω την απόσταση μου και έριξα τον εαυτό μου στη δουλειά και παρέα με τους συγκατοίκους μου. Είχα ένα ταξίδι μακριά για το περιοδικό, και όταν επέστρεψα την Κυριακή, κουρασμένος, παραγγέλνω μια πίτσα και κάθισα στις πιτζάμες μου. Τότε, πήρα ένα κείμενο:

«Μπορείς να πεθάνεις από αναθυμιάσεις χρωμάτων;» Ρίτσαρντ ρώτησε.
«Τους εισπνέεις;» Απάντησα.
'Το σκέφτομαι.'
'Γιατί?'
'Κακή ημερομηνία.'
'Συγγνώμη.'
«Θέλετε να παρακολουθήσετε μια ταινία;»
'Είμαι στις πιτζάμες μου και έχω παραγγείλει μια πίτσα.'
«Εντάξει, θα έρθω σε εσένα. Ερχομαι.'

Πριν το ήξερα, ο Richard ήταν στον καναπέ μου και παρακολουθούσαμε Σκαθαροζούμης . Τότε ο φίλος του έφυγε από το να παρακολουθεί ποδόσφαιρο μαζί του. Τότε έχασε το τελευταίο λεωφορείο. Και τότε του πρόσφερα να μοιραστεί το κρεβάτι μου «ως φίλους». Αλλά δεν ήμασταν φίλοι, ούτε πια.

Ήταν μια από εκείνες τις νύχτες όπου ο χρόνος δεν ισχύει πλέον για εμάς και ο κόσμος γύρισε χωρίς εμένα και αυτόν. Ήμασταν σε κουκούλι, μιλούσαμε και γελούσαμε, και τελικά, με φίλησε.

Ήταν στο απαλό, γκρίζο φως της αυγής και καθώς ο ήλιος ανέβαινε, έτσι και η συνειδητοποίησή μου. Δεν μπορείτε να πάρετε ένα φιλί πίσω. Ήμασταν ακόμα φίλοι; Ήθελε κάτι περισσότερο; Πού πάμε από εδώ;

Καθώς και ο Ρίτσαρντ καθόμασταν πάνω από τον καφέ και τα λιπαρά αυγά σε ένα dodgy cafe εκείνο το πρωί, πήρα ένα μήνυμα από έναν άλλο φίλο της δουλειάς, τον οποίο είπα το προηγούμενο βράδυ ότι ο Richard ήταν στο δρόμο του:

«Είναι εντάξει ο Ρίτσαρντ;»
'Φαίνεται να είναι. Θα σε πάρω αργότερα.'
'ΩΜ ΦΙΛΕΙΣΤΕ ΤΟ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ;'

Η σιωπή μου ήταν όλη η επιβεβαίωση που χρειαζόταν. Τώρα κάποιος άλλος από την εργασία ήξερε. Μια δέσμη λέξεων τεσσάρων γραμμάτων έτρεξε στο κεφάλι μου. Ξαφνικά, ήμουν αποφασισμένος να σταματήσω αυτό το τρένο πριν ξεφύγει από τον έλεγχο. Όλα πήγαιναν καλά για εμένα επαγγελματικά και δεν ήθελα να διακινδυνεύσω να λερωθούν ή να κριθούν λόγω ενός ρομαντισμού.

Αλλά ήταν σχεδόν αδύνατο για μένα να αγνοήσω τον Ρίτσαρντ. Με έκανε να γελάσω και βρήκα την επιμονή του να με δει να αφοπλίζω. Ήταν συντριπτικό που κάποιος ήθελε να είναι μαζί μου τόσο άσχημα και εγώ δεν μπορούσε να βοηθήσει να πέσει για αυτόν . Θα φύγαμε για να αναζητήσουμε λογοτεχνικό χρυσό σε μεταχειρισμένα βιβλιοπωλεία και να έχουμε φθηνά ζυμαρικά στην Chinatown. Κάποτε, κάναμε και οι δύο άρρωστοι και περάσαμε την ημέρα κάνοντας βόλτα στην πόλη με μοτοσικλέτα, τρώγοντας tacos και πίνοντας φτηνή μπύρα δίπλα στην παραλία.

Sargent Family, σύζυγος εργασίας

Ευγενική προσφορά του Josie Sargent

Το κρύψαμε από τους συναδέλφους μας, ενεργώντας αόριστο και μακρινό, ακόμα κι αν περάσαμε τη νύχτα μαζί. Θα τον αφήσω μερικά τετράγωνα από τη δουλειά, έτσι δεν φτάσαμε μαζί. Μου έκρυβε αρτοσκευάσματα στην αίθουσα φωτοαντιγράφων, μου στέλνοντας email οδηγίες για το πώς να τα βρω, σαν ένα γλυκό κυνήγι θησαυρού.

διασκευάστε τραγούδια που είναι καλύτερα από το πρωτότυπο

Καθώς έγινε πιο σοβαρό, του είπα ότι δεν ήθελα μια σχέση στη δουλειά. (Αλλά αν είμαι ειλικρινής, δεν ήταν μόνο αυτό. Προστατεύτηκα και εγώ από το να πληγωθώ.) Όταν είπα στον Ρίτσαρντ ότι δεν μπορούσα πλέον να γνωρίσω έναν συνάδελφο, φαινόταν να καταλαβαίνει. Κούνησε, αλλά δεν είπε πολλά.

Ωστόσο, την επόμενη μέρα, είχε μερικές ειδήσεις μέσω κειμένου:

«Έτσι, εγκατέλειψα τη δουλειά μου.»
'ΤΙ?'
'Λοιπόν, μου είπες ότι δεν θέλεις να γνωριμίσεις με κάποιον στη δουλειά ...'
«Λοιπόν, σταματήσατε;»

Η χειρονομία ήταν απίστευτα ρομαντικό . Ξαφνικά, δεν είχαμε πλέον λόγο να μην δεσμευτούμε ο ένας στον άλλο και συνειδητοποίησα ότι κάποιος πρόθυμος να το κάνει αυτό για μένα άξιζε να αφήσω τον φρουρά μου.

Μέσα σε ένα χρόνο, μετακινήσαμε στο Λονδίνο. Εντός τριών, πρότεινε παγοδρομία έξω από τον Πύργο του Λονδίνου. Και τώρα, είμαστε παντρεμένοι με δύο παιδιά. Είμαι πολύ χαρούμενος που τον βοήθησα με αυτό το μπολ με δημητριακά, που σχεδόν έσπασα το λαιμό του στον ωκεανό και ότι ήταν αρκετά γενναίος για να παραιτηθεί από τη δουλειά του, όλα αυτά τα χρόνια πριν. Και για ακόμη πιο απρόσμενα ρομαντικά μηνύματα, μην το χάσετε Έχω διαζύγιο μετά από 40. Εδώ βρήκα ξανά την αγάπη .

Δημοφιλείς Αναρτήσεις